پیش می آید که روانشناسان با معضل هدیه دادن روبرو می شوند.
دادن هدیه به روانشناس، به طور کلی مشاوره و درمان را از ضوابط و اصول اخلاق حرفه ای منحرف می کند.
مُراجعان ممکن است به دلایل مختلف و قابل درک بخواهند برای یک تراپیست هدایایی بخرند ، قدردانی کنند ، جشن بگیرند یا بخواهند با او احساس رفاقت و نزدیکی کنند.
یک روانشناس موقعیت ویژه ای دارد؛ موقعیتی که متضمن اعتماد ، شرافت ، همدلی و احساس امنیت است.
اینها مفاهیمی هستند که در یک رابطهی خارج از فضای مشاوره و تراپی، انسان ها و ارتباطات معمولی را ترغیب به دادن هدایا و تشویق به قدردانی می کند.
اما پویایی و هدف در فضای مشاوره و درمان ، مانند روابط خارج از آن نیست.
بنابراین، ملاحظات و مرزهای مهمی وجود دارد که روانشناسان باید قبل از دادن و پذیرش هدیه در نظر بگیرند.
به طور کلی، از منظر اخلاقی، ایجاد یک خط مشیِ فراگیر مبنی بر اینکه یک درمانگر نمی تواند هدایایی را بپذیرد ، یک شرط مطمئن است، زیرا خطر اضافه کردن استرس به رابطهی درمانی و آسیب رساندن به پیشرفت درمان را از بین می برد.
زمانی که به یک درمانگر هدیهای داده می شود، ممکن است برای انجام درمان ترجیحی یا خودداری از به چالش کشیدن هدیه دهنده، تحت فشار قرار بگیرد.
پذیرش هدایا از سوی روانشناس همچنین ممکن است پیشنهاد یا دعوت به تغییر ماهیتِ رابطهی درمانی را از یک رابطهی حرفه ای به رابطه ای بیش از حد معمولی یا بیش از حد دوستانه به همراه داشته باشد.