● آیا برایتان سخت است که در مقابل دیگران گشوده و رها باشید؟
● آیا وقتی اطرافیانتان و یا دیگران احساسات خود را بیان می کنند، احساس ناراحتی می کنید؟
● آیا تمایل دارید که خود را بیشتر منطقی بدانید تا احساسی؟
● آیا خشم را در خودتان مخفی می کنید؟
● آیا ابراز علاقه و محبت کلامی و یا فیزیکی برایتان سخت است؟


اگر چنین است، ممکن است طرحواره بازداری هیجانی را داشته باشید.

طرحواره بازداری هیجانی چیست؟

طرحواره بازداری هیجانی یا مهار عاطفی یکی از 18 طرحواره ناسازگار اولیه است. افراد دارای این طرحواره تمایل دارند احساسات خود را سرکوب کنند، حتی احساسات مثبت را.

این افراد رفتار و ارتباط خود با دیگران را به شدت تحت نظر و کنترل دارند و سعی می کنند دیگران را از ابراز آزادانه احساسات بازدارند، زیرا باعث ناراحتی شان می شود.

به این دلایل، طرحواره بازداری عاطفی می تواند منجر به احساس بی حسی یا بی تفاوتی شود.

چه چیزی باعث طرحواره بازداری هیجانی می شود؟
به طور کلی، طرحواره های ناسازگار اولیه در دوران کودکی زمانی ایجاد می شوند که یک مراقب اصلی (پدر یا مادر) با نیازهای کودکِ خود هماهنگ نباشد.
به طور معمول، طرحواره بازداری هیجانی به این دلیل ایجاد می شود که والد قادر به مدیریتِ احساسات کودک خود نبوده است.

کودک یاد می گیرد که بروزِ احساسات مثبت یا رفتار عاطفی شرم‌آور و تمسخرآمیز تلقی می شود و یا ممکن است به خاطر بروزِ احساسات منفی، تنبیه یا طرد شود.

علاوه بر این، کودک ممکن است با جلوگیری از رفتار بازیگوشانه و خودانگیخته، به روشی بیش از حد کنترل شده ، محافظتی و سفت و سخت تربیت شده باشد.

در نتیجه، کودک یاد می گیرد که احساسات خود را پنهان کند و رفتار طبیعیِ خویش را از شادی، ترس، خشم و غم ، کنترل و سرکوب کند.


اغلب والدینی که اعمالشان طرحواره بازداری هیجانی را در فرزندانشان ایجاد می کند، طرحواره‌ی مشابهی دارند و بنابراین با الگوبرداری از زندگی خودشان آن را بیشتر تقویت می کنند.

در این صورت دور از انتظار نیست که کل خانواده دیدگاه یکسانی را در مورد احساسات به وجود آورند که پویاییِ ناسالمی را جهت سرکوب احساسات و عواطف مثبت و منفی ایجاد می کند.

روانشناسان و متخصصان علوم رفتاری،طرحواره بازداری هیجانی را یک طرحواره فرهنگی قلمداد میکنند.

باید توجه داشت که سرکوب احساسات به منظور ارائه تصویری غیرواقعی از ثبات عاطفی و هیجانی هنوز در بسیاری از فرهنگ‌ها بسیار رایج است – اگرچه در برخی ممکن است این امر در حال بهبود باشد.

نشانه های طرحواره بازداری هیجانی

افرادِ دارای این طرحواره افرادی تودار و به تعبیر عامیانه وصله ناجور جمع و نجوش هستند.
بازداری عاطفی، سرکوبِ ناسالم احساسات و رفتار است و می تواند منجر به احساس بی حسی و پوچی و انزوا شود.

با این حال، این سرکوب ها همچنین می تواند نشانه ای از بسیاری از مشکلات سلامت روان، از جمله اختلال استرس پس از سانحه، اضطراب یا افسردگی باشد.

افراد دارای طرحواره بازداری هیجانی در به اشتراک گذاشتن احساسات خود با دیگران مشکل دارند.

به این ترتیب، آنها ممکن است به صورت دور، روباتیک یا سرد دیده شوند.
تا حدی، این ممکن است به دلیل عدم درک عاطفی باشد. آنها ممکن است در مورد احساس خود مطمئن نباشند و بنابراین تشخیص احساسات دیگران برایشان دشوار است.

اغلب، افرادِ دارای طرحواره بازداری هیجانی متوجه می شوند که قادر به احساس هیجانات و عواطفِ قوی نیستند، حتی زمانی که بخواهند - مانند موقعیت هایی که یک واکنش عاطفی مورد انتظار و پذیرفته شده است، مانند ابراز عشق و علاقه به همسر یا دوست.

این موضوع می تواند منجر به احساس پوچی، بی حسی و بی تفاوتی کلی نسبت به زندگی شود.

برای این افراد تجربه ناگهانی هیجانات ممکن است ترسناک باشد؛ مثل: انفجار خشم انباشته شده.

با وجود این، افراد دارای طرحواره بازداری هیجانی ممکن است به خود افتخار کنند که نسبت به دیگران منطقی تر و کمتر احساسی هستند. و این موضوع تداوم بخشِ عدم بینش آنهاست.


پیامدهای طرحواره بازداری هیجانی در بزرگسالان
برای افرادی که طرحواره بازداری عاطفی دارند، فکر غرق شدن در احساسات و از دست دادن کنترل بر رفتارشان ممکن است ترسناک باشد.

آنها ممکن است نگران باشند که اگر هر یک از احساسات خود، به ویژه خشم و ناراحتی را ابراز کنند، کنترل خود را از دست خواهند داد.

این اضطرابِ ناشی از از دست دادن کنترل درک شده ممکن است به این معنی باشد که حضور در لحظه و واکنش خود به خودی برایش دشوار است.

مهارِ محبت، مهارِ هیجانات جنسی و مهار توجهِ عمیق به اطرافیان، همراه با این نیاز به کنترل ممکن است منجر به مشکلاتِ صمیمیت شود.

در نتیجه، این افراد ممکن است خشم و رنجش زیادی داشته باشند، اما احساس کنند قادر به ابراز آن نیستند.

اگر آنها هیجانات را در درون خویش تجربه کنند، ممکن است سعی کنند آن را به حداقل برسانند و این کار را به صورت خصوصی انجام دهند.

افراد دارای طرحواره بازداری هیجانی نیز هر زمان که دیگران احساسات خود را به اشتراک می گذارند یا احساساتی می شوند - حتی در مورد احساسات مثبت - احساس ناراحتی یا خجالت می کنند.

این می تواند باعث شود که آنها احساس جدایی عاطفی از دیگران کنند و این موضوع ، ایجاد و حفظ روابطِ معنادار را برایشان دشوار کند.

اغلب، آنها تمایل دارند از چنین روابطی اجتناب کنند و از آنها کناره گیری کنند.

به دلیل سرکوب احساسات و رفتار خود انگیخته، افرادی که طرحواره بازداری هیجانی دارند، احتمالاً استرس زیادی را در زندگی روزمره و روابط خود احساس می کنند.

این افراد به منظور آرامش، ممکن است راهبردهای مقابله ای ناسالم ایجاد کنند. که رایج ترین آنها نشخوار فکری، الکل ، سیگار و مواد مخدر است.

References

McKay, M., Greenberg, M. J., & Fanning, P. (2020). Overcome Thoughts of Defectiveness and Increase Well-Being Using Acceptance and Commitment Therapy. New Harbinger Publications.

Padesky C. A. (1994) Schema change processes in cognitive therapy. Clinical Psychology and Psychotherapy, 1(5), 267–278.

Schmidt, N. B., Joiner, Jr., T. E., Young, J. E., & Telch, M. J. (1995). The schema questionnaire: Investigation of psychometric properties and the hierarchical structure of a measure of maladaptive schemas. Cognitive Therapy and Research, 19(3), 295-321.

Young, J. E., Klosko, J. S., & Weishaar, M. E. (2003). Schema therapy. Guilford Press.