در نظر زیگموند فروید و کارل یونگ، اسطوره شناسی (Mythology)، دانشی است که از فرافکنی نمادینِ تجربیات روانیِ نوعِ بشر به وجود آمده است.
به زعم ایشان، اساطیر مملو از حقیقتِ علمی هستند.
پس اگر اساطیر را به عنوان واقعیت ها و وقایع تاریخی در نظر بگیریم، نا مفهوم، کودکانه و بی نتیجه است؛ اما اگر با آنها به عنوان حقایق سمبولیک روبرو شویم، مملو از اسرارِ علمیِ روانشناختی، انسان شناسی و تاریخ شناسی است.
"کاساندرا" در بین شخصیت های اساطیری یونان ، زیباترین دختر پریاموس پادشاه تروآ بود و بسیاری دلباختهٔ او بودند و بخاطر رسیدن به کاساندرا در جنگ تروآ به سپاه پدرش ملحق می شدند.
تا اینکه آپولو، عاشق کاساندرا شد و برای اینکه دل او را بدست آورد به او قدرت پیشگویی اعطا کرد.
اما کاساندرا به عشق او بی اعتنایی کرد و به او پاسخی نداد.
آپولو برای تلافیِ این کار، قدرت پیشگویی او را از او پس نگرفت!
اما او را محکوم کرد که همیشه درست پیشگویی کند، اما کسی پیشگوییهای او را باور نکند!
کاساندرا بارها سقوط تروآ را پیشگویی کرد، اما در اثر نفرین آپولو، کسی حرف او را باور نمیکرد و او را دیوانه میپنداشتند.
این رنج کاساندرا، همچون رنجِ آگاه بودن از خطاها و نادانسته گی های انسان هاست، که همواره بر شانه های روانشناسان، جامعه شناسان، فیلسوفان و اهل خِرَد و اندیشه سنگینی داشته.
اینان محکوم هستند به پیش بینی درست و نادیده گرفته شدن این پیش بینی از طرف عوام جامعه.
و به این طریق است که اهل خِرَد و اندیشه همواره نظاره گر تراژدیِ رقت انگیز خطاها، کشمکش ها و حماقت های انسان هایی هستند که زیر فشار جهل و گره های روانی و شخصیتی خویش، پیش بینی ها را نادیده انگاشته و رنجِ مصائب را بر خویش هموار می سازند.
علیرضا اعتمادی
روانشناس شناختی- رفتاری